Licząca ponad 70 km długości Tatranská magistrala przebiega przez najchętniej odwiedzane miejsca w Wysokich Tatrach. Poniższy artykuł poświeciliśmy wyprawie ze Skalnatého plesa do Chaty pri Zelenom plese. Podczas naszej wyprawy powędrujemy zboczami Huncovského štítu do Sedla pod Svišťovkou i na szczyt Veľka Svišťovka, a następnie zejdziemy stromymi zboczami Rakuskiej Grani do doliny Zeleného plesa. Podczas wycieczki będą towarzyszyć nam panoramiczne widoki na graniczące ze sobą szczyty Wysokich i Belianských Tatr.
Tatranská Lomnica ->Skalnaté pleso -> Sedlo pod Svišťovkou -> Chata pri Zelenom plese -> Kežmarská Biela voda
Punkt początkowy | Punkt końcowy | Długość trasy |
Dolna stacja kolejki Tatranská Lomnica – Skalnaté pleso | Kežmarská Biela voda | 13 km |
Etap I
Tatranská Lomnica (896 m.n.p.m.) -> Štart (1158 m n.p.m.) -> Skalnaté pleso (1752 m n.p.m.)
Pierwszym etapem naszej podróży jest przejazd kolejką gondolową z Tatranskiej Lomnicy (rozkład jazdy, ceny i rodzaje biletów) nad Skalnaté pleso. W pobliżu kas biletowych i budynku dolnej stacji kolejki znajduje się pojemy i płatny parking. Podróż z przesiadką w stacji pośredniej Štart trwa około 15 -20 minut. Na wstępie czeka nas podróż wyciągiem krzesełkowym na Štart. Tam czeka nas przesiadka do większej i bardziej nowoczesnej 15-osobowej kolejki, która bezpośrednio zawiezie nas na wysokość 1752 m n.p.m.
Skalnaté pleso (Encian)
W budynku górnej stacji kolejki znajdują się trzy punkty gastronomiczne: bufet – znajdujący się na tarasie, oraz Restaurant & Café Panorama. W menu znajdziemy potrawy typowej kuchni słowackiej np. cesnačke (zupę czosnkową) czy parené buchty (obie potrawy polecamy) oraz dania kuchni włoskiej – makarony, itp.
Przed rozpoczęciem kolejnego etapu naszej wyprawy warto wybrać się na spacer wokół Skalnatégo plesa. Przejście ścieżką edukacyjną wokół jeziora zajmuje około 20 – 30 minut.
Etap II
Skalnaté pleso (1752 m n.p.m.) – Sedlo pod Svišťovkou (2023 m n.p.m.)
Czas przejścia | Długość szlaku |
1:15 h | 2,5 km |
Na początku naszej wędrówki Tatranską Magistralą czeka nas podejście na wysokość 1900 m n.p.m. Podczas wspinania będzie towarzyszył nam widok na Skalnatą dolinę, zjadające się w jej obrębie Skalnaté pleso oraz Lomnický hrebeň i Lomnické sedlo.
Po około 20 minutach wchodzenia, szlak wypłaszacza się i od tego momentu biegnie wschodnimi zboczami Huncovskiego štítu.
Uwaga! W kilku miejscach magistrala biegnie przez gołoborze (górskie rumowiska skalne). Na tych fragmentach warto zachować wzmożoną czujność. Po pierwsze łatwo jest zgubić szlak, a po drugie kamienie znajdujące się na ścieżce bywają niestabilne. Po kolejnych 25 minutach dotrzemy do Huncovskiej doliny, leżącej u stóp masywu Kežmarských štítov.
Od tego momentu szlak ponownie zaczyna się wznosić, a tym samym my rozpoczynamy nasze drugie podejście. Do osiągnięcia celu pozostaje nam pokonanie kilku zakosów oraz około 100 metrów przewyższenia. Po kolejnych 25 minutach docieramy na Sedlo pod Svišťovkou.
Sedlo pod Svišťovkou (2023 m n.p.m.)
Z przełęczy i szczytu Veľká Svišťovka (na który można dostać się szlakiem będącym odnogą Tatranskiej Magistrali) roztacza się panoramiczny widok na dolinę Kežmarskej Bielej vody, pasmo Belianskich Tatr oraz szczyty: Jahňací štít (2230 m n.p.m.), Jastrabia veža (2139 m n.p.m), Kolový štít (2418 m n.p.m), Čierny štít (2434 m n.p.m.), Barnie rohy (2526 m n.p.m.), Huncovský štít (2351m n.p.m.), Kežmarský štít (2558 m n.p.m.).
Po krótkim odpoczynku, czas ruszać w kierunku Chaty pri Zelenom plese.
Etap III
Sedlo pod Svišťovkou – Chata pri Zelenom plese (1551 m n.p.m.)
Czas przejścia | Długość szlaku |
1h/1:15 h | 2,6 km |
Od Sedla pod Svišťovkom Magistrala biegnie w dół północnego zbocza Rakuskiej Grani. Początkowo szlak przebiega dość łagodnie, ale już po kilku minutach schodzenia przybiera formę zakosów.
Należy zachować szczególną ostrożność, ponieważ miejscami szlak jest stromy i wysłużony. Dodatkowo leży na nim luźny materiał skalny, co jeszcze bardziej utrudnia schodzenie.
W środkowej części wąska ścieżka wije się wśród pasma kosodrzewiny.
Dość żmudne zejście umilą nam panoramiczne widoki na graniczące sobą szczyty Wysokich i Belianskich Tatr.
W dolnej części Rakuskiej Grani (mniej więcej na wysokości 1730 m n.p.m.) znajduje się najtrudniejszy moment naszego zejścia – przeprawa skalistym Krajným Lendackým žľabem (Skrajnym Lendackim żlebem). Utrudnieniem może być płynący jego dnem potok, który częściowo pokrywa się z przebiegiem przymocowanych do podłoża łańcuchów. Niestety, w niewielu opracowaniach (mapy i przewodniki) można znaleźć informacje o obecność łańcuchów w tym miejscu.
W XVIII wieku Krajný Lendacký žľab był miejscem wydobycia rud chalkopirytu i syderytu. Zachowana po dziś dzień 10-metrowa sztolnia Kežmarská Baňa, w 1932 roku była przedmiotem badań polskiego geologa Stanisława Sokołowskiego.
Po pokonaniu żlebu czeka nas najprzyjemniejsza część zejścia z Sedla – około 20 minutowy spacer do chaty pri Zelenym Plesie. Po drodze miniemy kilka ukrytych wśród kosodrzewiny jeziorek, w tym Čierne Kežmarské pleso.
Chata pri Zelenom plese (Schroniko nad Zielonym Kieżmarskim Stawem) 1551 m n.p.m.
W końcu przyszedł czas na odpoczynek w Chacie pri Zelenom plese. Obecnie schronisko otwarte jest przez cały rok. W chacie znajdziemy restaurację z widokiem na górskie jezioro, serwującą typową kuchnię słowacką. Schronisko oferuje również usługi noclegowe dla 56 osób, w pokojach wyposażonych w łóżka i pościel.
Historia schroniska
Za pierwsze schronisko w tej części Tatr uznaje się Egýdovą chatę. Zbudowana w 1876 roku chata została nazwana na cześć inicjatora budowy i założyciela Węgierskiego Towarzystwa Karpackiego – Egyeda Berzeviczyego. Po przeniesieniu schroniska w 1880 roku z doliny Predné Koperšády nad Zelene pleso, chata jeszcze kilkukrotnie zmieniała swoją nazwę – Fridrichova chata (od 1897 roku), Chata pod Jastrabou vežou (okres międzywojenny). Choć w 1992 roku postanowiono wrócić do nazwy chata pri Zelenom plese, wielu turystów nadal nazywa schronisko Brnčalką lub Brnčalovą chatą.
Zelené pleso Kežmarské
Zelené pleso uznawane jest za największe (powierzchnia: 1,77 ha) jezioro położone w dolinie Kežmarskej Bielej vody, w północno-wschodniej części Wysokich Tatr. W kilku miejscach jeziora wypływają podziemne źródła, a jego głębokość wynosi około 4,5 metra. Jezioro otoczone jest z trzech stron stromymi zboczami szczytów: Kozí štít, Jastrabia veža oraz Malý Kežmarský štít. Według legendy jezioro swoją zieloną barwę zawdzięcza karbunkułowi (dawne określenie rubinów i granatów), który wpadł do niego z wierzchołka Jastrabiej veži (Jastrzębiej Turni).
Przy schronisku krzyżuje się kilka szlaków turystycznych prowadzących m.in. na Jahňací štít, nad Veľké Biele pleso i przystanek autobusowy Kežmarská Biela voda.
Etap IV
Zelene pleso (1551 m n.p.m.) – Kežmarská Biela voda (910 m n.p.m)
Czas przejścia | Długość szlaku |
2:45 h | 7,6 km |
Ostatnim i zarazem najdłuższym etapem naszej wycieczki jest zejście żółtym szlakiem, biegnącym dnem doliny Bielej vody, wzdłuż potoku o tej samej nazwie. Strumień będzie towarzyszył nam przez znaczną część naszej wędrówki.
Szlak pokrywa się z ścieżką rowerową i praktycznie przez całą swoją długość prowadzi szeroką żwirową drogą. Po drodze miniemy kilka rázcestie (rozdroży) – Nizna Folvarska Polana, Šalviový pramen oraz Nad Matliarmi.
Alternatywą może być przejście z rázcestie Nizna Folvarska Polana zielonym i niebieskim szlakiem do stacji pośredniej Štart, a następnie zejście zielonym szlakiem do Tatranskiej Lomnicy.
Nasza wyprawa zakończy się tuż przy drodze nr 537, zwanej powszechnie cestą Slobody (Drogą Wolności). Przy wejściu do doliny znajduje się przystanek autobusowy, wiata z miejscem do odpoczynku oraz pojemny parking.
Nasza opinia
Wycieczkę należy zaplanować w okresie letnim, ponieważ od 1 listopada do połowy czerwca odcinek Magistarli łączący Skalnaté pleso i Chatę pri Zelenom plese jest zamknięty. Ze względu na długość trasy, dość żmudne zejście, stan techniczny szlaku oraz obecność łańcuchów trasę odradzamy rodzinom z dziećmi oraz osobom ze słabą kondycją.
Przed każdym wyjściem w góry należy zapoznać się z aktualną prognozą pogody. W okresie letnim częstym zjawiskiem jest mgła przykrywająca masywy Lomnicy i Kežmarských štítov. Miejscami trasa jest wysłużona i leży na niej luźny materiał skalny, co może być dużym utrudnieniem podczas opadów, dlatego pamiętajmy, aby zaopatrzyć się w buty górskie, które przytrzymują kostkę i posiadają antypoślizgowa podeszwę.
Bibliografia
- www.vt.sk
- www.chataprizelenomplese.sk
- Lacika J., Tatry – przewodnik turystyczny, wyd. 1, Bratysława, Dajama, 1999
- Jędrzejewski D., Słowacja. Góry dla niecierpliwych, Warszawa, National Geographic Society, 2015, ISBN: 9788375964981
Napisz komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.